Van Stalins beeld zijn alleen de laarzen over

Vandaag stappen we weer in ons bussie om de laatste bezienswaardigheid op ons lijstje in Budapest te gaan bezoeken. Net buiten de stad ligt namelijk Memento Park en daar zijn we reuze benieuwd naar.

Om 11.15 uur staan we bij de kassa en we komen gelijk in de juiste stemming doordat er een Russisch klinkend muziekje uit een 1960 radio klinkt en er allerlei Lenin/Stalin/communisme souveniers tentoon worden gesteld. We hebben geluk, want 15 minuten later start er een tour met een Engelse gids. Normaal zijn we niet zo van de tours, maar dit is nou juist een bezienswaardigheid waar wat extra uitleg het verschil kan maken. Dus betalen we een paar extra Huf(ters), lopen een rondje over een aanvullende expositie en daarna kunnen we gelijk verder.

In het Memento Park zijn 42 beelden verzameld die tussen 1945 en 1989, toen Hongarije onder leiding van de Sovjet-Unie viel, verspreid stonden over het land. Korte geschiedenisles: Hongarije heeft zich in de Tweede Wereldoorlog aangesloten bij de Duitsers, in de hoop dat ze gebieden die ze in de jaren ervoor kwijtgeraakt waren (oa wat nu Servië is) weer terug zouden kunnen krijgen. Dit hebben ze ook korte tijd gehad rond 1944, maar uiteindelijk is dit voor niets geweest want na de Tweede Wereldoorlog waren de grenzen gewoon weer zoals daarvoor. Uiteindelijk hebben ze zich tegen de Duitsers gekeerd nadat de Russen het land waren binnengedrongen en hebben ze hen geholpen door mee te vechten tegen de Duitsers.

Het leuke van de rondleiding is dat de beelden opeens gaan leven. We krijgen te horen waar ze stonden in de stad, wie de personen zijn, met wat voor doel ze er stonden, achtergrondinfo en een stukje geschiedenisles. Van Marx, Engels, Lenin en Stalin, naar Hongaarse heroes, soldaten, de rode vijfpuntige ster en hamer & sikkel. Super interessant!

Na de val van het Communisme in 1989 (het moment dat de Berlijnse muur viel wordt hiervan als symbool gezien) werden alle beelden verwijderd uit de stad en veel ook vernietigd, want dit herinnerde iedereen aan de onderdrukking. De regering heeft toen besloten om een groot aantal van deze beelden te bewaren en een aantal jaren later tentoon te stellen in het museum Memento Park. De gids wijst ons er ook nog even op dat het een gigantisch karwei moet zijn geweest om ook alle sterren, hamers en sikkels te verwijderen die overal door Budapest verspreid waren. Deze mogen namelijk niet meer worden gebruikt, maar stonden wel op en in allerlei (overheids)gebouwen, parken, schilderijen, kranten, klaslokalen, noem maar op.

Na deze interessante ochtend rijden we verder naar het zuiden van Hongarije: Kecskemét. We parkeren de bus tegenover de Italiaan aan de rand van het stadje en Stefan bestelt een pizza en Renee een salade. Voor nog geen 10 euro hebben we samen een prima lunch inclusief 3 cola light, idioot, die prijsverschillen met Nederland. Naast een paar mooie gebouwen rond het plein (we hebben wel de moeite genomen om even rond te kijken), is het niet zo’n boeiend stadje.

Daarna rijden we door naar Szeged, de stad waar jaarlijks een muziekfestival plaatsvindt en wat volgens de Lonely Planet een leuke stad zou moeten zijn. Omdat het al laat in de middag is, besluiten we om hier een camping te zoeken, zodat we morgen de stad kunnen bezichtigen en daarna weer verder kunnen. Op internet hadden we twee campings gevonden die al dicht waren, dus kijken we of de navigatie nog met suggesties komt en of we nog bordjes kunnen vinden. Helaas allebei zonder succes. De camping uit de gps, waar ook een hotel bij hoort, is al zeker twee jaar hardstikke dicht en gekraakt, maar verder geen bordjes te bekennen.

Dan maar weer illegaal camperen vannacht, daar hebben we deze “onopvallende bus” immers ook voor! Alleen waar dan? 1. Naast de ingang van de gesloten camping: hmm te afgelegen. 2. Voor de deur van de automaterialenzaak 100 meter verderop: hmm die gaat om 07.00 uur alweer open, maar we besluiten hier wel een pastasalade te kokkerellen 3. Langs de weg tegenover het benzinestation: wel erg druk zo met de auto’s, maar hier hebben we wel even gestaan omdat we hier in ieder geval wifi van het tankstation konden gebruiken. We kiezen utieindelijk voor onze 4e ingeving: een zijstraatje van de automaterialenzaak, tegenover een bedrijf dat leeg staat, achter een ander geparkeerd busje. Volledig incognito!

Rond 08.00 uur staan we met onze bus voor de supermarkt om een ontbijtje te kopen en daarna rijden we de binnenstad in. We hebben echter bijna geen Hongaars geld meer en ook geen munten om te parkeren/voor Ov dus kiezen we ervoor om de wandeling uit de Lonely Planet met de bus te doen. Dit gaat ook prima. Tijdens het festival is het misschien een leuke en sfeervolle omgeving, maar ons stelt het teleur, zeker in vergelijking tot de andere plekken die we al hebben gezien. Dus gaan we maar weer eens verder.

We zijn nu relatief dicht in de buurt van de grens. Om 10.45 uur rijden we de grens met Roemenië over. Of eigenlijk moeten we 11.45 uur zeggen, want het is hier een uur later. In de ANWB wegenkaart van Roemenië staat dat er lange wachtrijen kunnen zijn, maar na een paar minuten, wat geïnteresseerde blikken ivm onze acheruitrijcamera en dashcam (scherm staat uit) en het tonen van onze legimaties, zijn we in land nr 7! We kopen daar direct een vignet om op de hoofdwegen te mogen rijden en zetten weer gas op de lollie!

Het valt wel direct op dat we in een ander land zijn. De “snelweg” is te vergelijken met een 80 km tweebaansweg in Nederland, maar dan met slecht asfalt en steeds slingerend door dorpjes. Er rijden vooral erg veel vrachtwagens die spontaan niet meer begrenst lijken te zijn en ons inhalen met 100 km/u. We blijven echter rustig doortokkelen en ons aan de snelheden houden, kijken lekker om ons heen en nemen de nieuwe omgeving in ons op. Apart dat er eens in de zoveel tijd een vrouw langs de kant van de weg staat te zwaaien, met name naar vrachtwagens. De ene nog uitdagender dan de andere en niet allemaal even “Pretty woman”. We hebben gelezen dat het hier heel normaal is om te liften en zien even later ook een hoop mannen wuiven. We vragen ons daarna wel af wie lifter en wie hoer was, of allebei 🙂

In de middag gaan we flink in de remmen als we in een dorpje, tegenover een kerkje, eindelijk een plek zien waar we kunnen stoppen om onze lunchbroodjes op te eten. Maar we moeten vooral ook erg nodig plassen! Voor Stefan niet zo’n grote uitdaging, voor Renee iets meer. Dus Renee gaat met de wc-rol onder haar arm (ja Anna en Robbert, degene die we van jullie hebben gekregen in Luxemburg ;)) op zoek naar een plekje zonder brandnetels en uit het zicht van de kerk en voorbijkomende vrachtwagens (je weet maar nooit wat ze zouden denken!). Daarna parkeren we onze stoelen in het gras, broodjes erbij, bordjes, drinken en de lunch is compleet! Renee maakt vanaf de zijkant van de weg nog een foto van het kerkje en er wordt volop getoeterd door de vrachtwagens. Het was zeker niet ivm gevaarlijk gedrag of in de weg staan en ze was ook niet op zoek naar een lift….. hmmm?!

Laat in de middag komen we aan in Alba Iulia. Een Engelsman die we op de camping in Budapest hebben ontmoet, heeft ons geadviseerd om voor deze plek iets van de hoofdweg af te wijken en hier hebben we zeker geen spijt van als we de Citadel zien. Dit oude ommuurde deel van de stad ziet er vanaf de buitenkant al mooi uit, dus we zijn benieuwd naar de binnenkant. We parkeren direct aan de rand op een gratis parkeerplaats. Na wat rommelen en orienteren besluiten we om eerst wat te gaan eten en daarna wel te gaan kijken waar we vannacht kunnen slapen.

Aangezien de poorten van de Citadel om 19.00 uur sluiten en we aan de rand geen restaurantje kunnen vinden, lopen we het nieuwe en lelijke deel van het stadje in. Ze lijken hier alleen maar Italiaanse restaurantjes of Bars te hebben, dus kiezen we uiteindelijk voor het eerste. Na wat vertaalwerk op de mobieltjes (het is handig dat er af en toe wat onduidelijke plaatjes op staan) kiezen we allebei toch maar voor veilig: Pui (kip) en Porc (varken) it is!

Vanavond kiezen we voor een hele brutale slaapplek. De gratis parkeerplaats naast de citadel verruilen we voor de Privat parking van een nabijgelegen hotel, naast het park. Daar kunnen we nog net hun gratis receptie-wifi gebruiken. Dus ipv de gordijnen te sluiten (dan is het wel erg duidelijk dat je een camper bent en daar overnacht), duiken we het bed in bovenin onze camper en hangen een handdoek bij onze voeten “te drogen” voor wat privacy en bescherming tegen eventuele lichten van andere auto’s en nieuwsgierige mensen. Gewoon niet reageren als er geklopt wordt: de bestuurders van de buitenlandse bestelbus hebben een hotelovernachting geboekt! 🙂