Tag Archives: aankopen

Buenos Aires vervolg

Dag 2 & 3

We zijn inmiddels redelijk uitgerust en gewend aan het idee dat we écht drie maanden de tijd hebben om Zuid-Amerika te verkennen. We zijn vrijdag dan ook rustig begonnen met een bezoek aan de wijk La Boca. Volgens het ene boek het bezoeken absoluut waard, volgens het andere boek een overrated tourist trap. We zijn benieuwd! Eerst op zoek naar de juiste bus en vervolgens, gezellig tussen de locals, richting het zuidoosten van BA met de kleurrijke huizen, muurschilderingen, tangodansers en het voetbalstadion waar Diego Maradona zijn carrière is begonnen. Prima voor een ochtendje wandelen, foto’s nemen en mensen kijken, inderdaad wel even de tourist trap aan het begin van de wijk proberen te negeren!

De middag lopen we rond in el Congreso; de wijk met theaters, winkels en bioscopen. Wat een hooooop mensen en verkeer! Na een lekkere pizza voor de lunch (er wonen heel veel Italianen in BA en je ziet daardoor letterlijk elk blok één of meerdere Italiaanse restaurants!), duiken we de bioscoop in “para la pelicula Ted“. Een goede manier om te ontspannen en tegelijkertijd weer wat Spaanse woorden op te steken met de Spaanse ondertiteling. De avond besteden we aan doen van inkopen bij de supermercado op de hoek, het uitproberen van de keuken in het hostel (Stefan de pannenkoekenbakker!) en het relaxen in de loungeruimte van ons hostel.

Omdat het vrijdag toch best wel laat is geworden, besluiten we zaterdag wat langer te blijven liggen. Na een laat ontbijt, aangevuld met een yoghurtje van de supermercado, vraagt Renee reisadvies bij de travel agent van het hostel – in het Spaans. Ow ja, je krijgt dan natuurlijk ook in het Spaans antwoord en SHIT WAT PRAAT ZIJ SNEL! Renee begrijpt met wat moeite ongeveer 90% van wat ze zegt, maar aangezien het nogal rumoerig is door de muziek en uitcheckende mensen, besluiten we over te gaan op het Engels. Met een tas vol foldertjes, tips voor activiteiten en busroutes, hebben we genoeg nieuwe dingen om te overwegen.

Het is inmiddels begin van de middag en we gaan richting “La Recoleta” om de bekendste begraafplaats van BA te bezoeken. Na een hoop imposante bouwwerken, beelden en creepy bovengrondse doodskisten te hebben gezien, vinden we ook de laatste rustplaats van Evita. De tombe is een stuk kleiner dan we hadden gedacht, maar toch zagen we met dit bezoek een interessant onderdeel van de geschiedenis van Buenos Aires.

Voor de lunch gaan we richting een van de grootste parken van BA. (Palermo Viejo) Onderweg stoppen we nog bij een Claro (Vodafone) winkeltje om een Argentijnse simkaart te kopen. Een vriendelijke man helpt ons bij het activeren van de simkaart en het is leuk om te ervaren dat je met een beetje geduld, je handen en voeten en een combinatie van Spaanse en Engelse woorden op een leuke manier je doel bereikt!

Met een voldaan gevoel bereiken we het stadspark en het is meteen duidelijk dat de Argentijnen vandaag ook weekend hebben. Porteño’s die acrobatische kunsten doen en andere mensen die zich vermaken met skeeleren, rondwandelen, picknicken, etc. We zitten hier een tijdje naar te kijken onder het genot van onze eerder geshopte broodjes en vermaken ons de rest van de middag in dit park.

Een tip voor als je voeten moe zijn: Stap in een willekeurige bus en zie waar je uit komt. Gelijk een leuke manier om dingen van de stad te zien, die je anders waarschijnlijk over zou slaan en dat is dus wat wij deden. Eigenlijk in de hoop om uit te komen in het centrum van de wijk Palermo, voor ons avondeten. Maar de bus draaide net iets te vroeg en toen we min of meer door de straat van ons hostel reden, besloten we daar eerst even binnen te stappen om op te frissen en te kijken waar we dan wél zouden gaan eten.

Het is wel zo leuk om je aan te passen aan het ritme van de Argentijnen en dat is hiermee aardig gelukt. Dit betekent een laat “cena”. (diner) Rond 20.30 uur stappen we in het havengebied bij een all you can eat internationaal restaurant binnen. De kwaliteit was niet geweldig, maar Renee heeft wel voor het eerst in haar leven sushi geprobeerd (apart) en Stefan heeft per ongeluk hart in marinade zitten kauwen. (ieuw!) Het wordt tijd voor een échte Argentijnse steak! En dat is dan ook precies waar we naar op zoek gaan, na het publiceren van dit bericht.

 

 

Nieuwe rugtassen kopen

Een luxe koffer, een rugtas met wieltjes, of toch een echte backpack;  wat is het beste voor een reis van 3 maanden door Zuid-Amerika? Met deze vraag en een vaag eigen idee over het juiste antwoord, gingen we vandaag naar Bever zwerfsport in Utrecht. We nemen de behoorlijk verouderde backpack, die we in 2008 van de ouders van Stefan hebben geleend, voor de zekerheid mee. Want we twijfelen of deze nog wel 3 maanden mee zal gaan. Gaan we voor 1 of 2 nieuwe “draagbare kledingkasten”?

De koffer valt al snel af, want het busvervoer is in Zuid Amerika niet zo ruim. De rugtas met wieltjes is wel een serieuze kanshebber, want het is wel zo relaxt voor de gebroken rugwervels van Stefan als hij af kan wisselen tussen dragen en rollen. Nadeel: Door de brede schouderbanden heeft hij, na 5 minuten met deze tas op zijn rug, bijna geen bloedcirculatie meer naar zijn armen. Hmm, wat is erger: af en toe een pijnlijke rug, of je armen moeten amputeren omdat de schouderbanden teveel afknellen? 🙂

Dus… op naar de backpacks! We krijgen goed advies over de verschillende voor- en nadelen van elke tas en kunnen er een aantal passen met en zonder gewichten erin. De verkoper legt ons gelijk uit hoe je zo’n tas goed inpakt. De zware spullen middenin, tegen je rug en de lichtere spullen onderin, bovenin en achterop, zodat je niet naar achter getrokken wordt en de tas niet gaat schommelen als je even een sprintje moet trekken om de trein te halen. Zorg dat altijd de heupbanden vast zitten en de lengte van de tas goed afgesteld is: op deze manier draag je het gewicht op je heupen ipv op je rug. We hebben in 2010 al een maandje kunnen oefenen in China, dus dit komt vast goed!

We blijken allebei een voorkeur te hebben voor de zwarte Lowe Alpine 65:85 Cerro Torre backpack. Hij zit heerlijk, je kan de ruglengte verstellen en er kan veeeeuuuul in!  Na wat wikken en wegen (€ 239,00 is niet bepaald een koopje), besluiten we dat we het deze investering toch wel waard vinden. We moeten er immers wel drie maanden uit leven en het valt nog best mee als je het vergelijkt met de prijzen van een goede kledingkast.

Het zijn producten met vaste prijzen, dus daar kunnen we niet zo veel mee doen…

Dan komt het moment van de waarheid: Renee vraagt met bonkend hart wat de verkoper aan de prijs kan doen als we er vandaag niet één, maar twee kopen. Het ongemakkelijke antwoord van de verkoper is: “Het zijn producten met vaste prijzen, dus daar kunnen we niet zo veel mee doen…” Niet zo veel, is dus wel íets, zegt Renee (ha!). Zoals we beiden hebben geleerd tijdens onze Verkooptraining, heb je zoiets moois als De Kracht van de Stilte.  Als je maar lang genoeg stil bent en de ander aan blijft kijken, gaat de ander uit ongemak/onrust vanzelf praten. En dan ontstaat er ruimte! Hij gaat zijn baas vragen wat hij kan doen.

Met een gevoel van trots lopen we vandaag de winkel uit. Twee handige nieuwe tassen rijker en 10% verdient! Een korting die zelfs bij de goedkoopste Nederlandse webwinkels niet geëvenaard wordt. Het grootste nadeel van deze aankoop? We hebben nu allebei exact dezelfde tas, maar we ruilen liever niet van ondergoed. 😉

 

Boeken over reizen in Zuid-Amerika

Naast veel lezen op internet hebben we natuurlijk ook genoeg offline voorbereiding-materiaal ingeslagen. De gouden tip is zoals eigenlijk voor elke reis, is de Lonely planet Argentinië. Lonely planet boeken staan boordevol met ‘stuff to do’ per stad of omgeving, maar ook reisschema’s, restaurantjes, hostels en hotels en kaartjes van allerlei stadscentra en bezienswaardigheden. Eigenlijk een onmisbare reisgids voor als je op de bonnefooi op pad gaat in een gebied zonder mobiel internet.

Daarnaast heeft Renee in de rommelhoek van de Bever Zwerfsport outlet het Footprint Handbook South American 2011 (2012 editie) gekocht, deze is qua opzet vergelijkbaar met de Lonely planet, maar spreekt ons iets minder aan. De pagina’s zijn wat kleiner, maar het boek is verder wel veel dikker en zwaarder. Iets wat je eigenlijk juist niet zoekt in een reisgids. Met de inhoud is verder niets mis, wij twijfelen nog of we dit boek ook mee gaan nemen op reis. Het grootste voordeel t.o.v. onze Lonely planet is dat hier dus ook de andere landen in staan. Als we Chili, Bolivia en Peru ook een reisboek bij de hand willen hebben, moeten we deze of nog kopen, of dus deze reisgids meenemen. Die eigenlijk waarschijnlijk prima geschikt is. We duiken er nog even in!

Een andere tip voor een boekje dat handig is op reis is: Point it. Dit is een zeer klein boekje dat helemaal vol staat met foto’s en iconen van allerlei zaken. Zo hebben we hiermee in China in een dorpje achteraf ons eten besteld. Door letterlijk in het boekje koeienkont, kip en diverse groenten aan te wijzen. Na wat gesteggel over een schilderijtje van een Yak (in plaats van de koeienkont) en het zoeken van foto’s op onze camera voor diverse sausjes. Hebben we daarmee toch mooi onze dag gered. Yak is overigens best te eten, zo blijkt. 🙂 Zonder het point it boekje hadden we een ander restaurantje moeten zoeken, wat een beste uitdaging was daar! Ook bij medische noodgevallen is het eigenlijk een onmisbaar hulpmiddel om met de artsen te communiceren. En voor die paar euro (en paar gram sleepgewicht) zou ik hem persoonlijk echt niet thuislaten.