Category Archives: Zuid-Amerika 2012

Alle posts die betrekking hebben op onze reis in 2012

Nog één week tot vertrek

Met nog exact één week te gaan tot we aan onze grote reis beginnen, nog een update met een aantal zaken die we de afgelopen tijd geregeld hebben.

Vreemde valuta
In Argentinië betalen ze met Argentijnse Pesos. (AR$) Na lang zoeken en rondbellen is het gelukt om deze in Nederland alvast te bestellen via GWK. (we hadden geluk, ze hadden precies vorige week even een wisselkoers, inmiddels weer niet meer) De wisselkoers was op zijn zachts gezegd schofterig te noemen t.o.v. de reële koers en de te verwachten wisselkoers in Argentinië zelf, maar hebben er toch voor gekozen om een flinke hoeveelheid Euro te wisselen, zodat we niet direct bij aankomst op het vliegveld al op zoek moeten naar een geldautomaat om überhaupt de taxi of een kaartje voor de metro te betalen.

De flinke hoeveelheid deels omdat we een minimum drempel moesten wisselen bij het GWK en deels omdat we dan lekker lui niet direct de eerste dag of dagen op zoek moeten naar een bank om alsnog ter plekke aan Ar$en te komen. De rest van de inhoud van onze spaarpot hebben we gewisseld in US$ dollars in kleine nieuwe briefjes (5, 10 en 20), omdat deze doorgaans beter worden geaccepteerd bij wisselkantoren aan de andere kant van de plas (lees Atlantische Oceaan) en we verwachten dat we er zelfs hier en daar rechtstreeks mee kunnen betalen. Vooral bij hostels, vliegvelden en touroperators kan dit goed van pas komen (zoals we hebben ontdekt in Dominicaanse republiek, China, Loas, Cambodja, Egypte, etc).

Update ICE
ICE is de internationaal bekende afkorting voor “In case of emergency“. Vooral vrienden van Stefan is wellicht al wel eens opgevallen dat op buitenzijden van de transparante ‘portemonnee’ van Stefan twee dingen meteen in het oog springen. Aan zijde A zijn rijbewijs, dat veilig in het plastic verpakt zit. En aan zijde B een ICE infosheet met contactgegevens van zijn ouders en Renee en belangrijke medische informatie, zoals zijn bloedgroep en bijvoorbeeld de melding dat hij orgaandonor is.

Stefan is allergisch voor wespen en amoxicilline, maar draagt dit vooral ook bij zich omdat er bij medici onduidelijkheid bestaat of zijn longblaasjes nog wel bestand zijn tegen pure zuurstof, iets wat ambulance personeel nog wel eens uit voorzorg wil toedienen. In zo’n geval is het verstandig als hulpverleners daarvan op de hoogte gesteld worden, als hij zelf niet in staat is het ze te vertellen. En dit staat dan ook met grote letters vermeld.

Voor deze reis, die voornamelijk door Spaanstalig gebied gaat, leek het ons verstandig als er ook een Spaanse en deels Portugese aanwijzing op deze kaart komt te staan. Daarnaast moest de ICE-card van Renee een volledige update met gewijzigd paspoortnummer en diverse polisnummers. Gelukkig heeft zij geen medische bijzonderheden te vermelden. Nu zijn we allebei weer helemaal up to date en wat dit punt betreft: klaar voor vertrek!

Internationaal rijbewijs
Hoewel niet verplicht in Argentinië zijn hierover heel wisselende verhalen te vinden op internet. Omdat we wellicht ook naar Chili, Bolivia, Peru en Brazilië gaan, hebben we besloten dat het in ieder geval geen kwaad kan om gewoon een internationaal rijbewijs op zak te hebben.

Met een pasfoto, 15 euro en je Nederlandse rijbewijs is het ook in een paar minuten gefixt bij de ANWB winkel. Grootste voordeel dat wij erin zien is dat we, mochten we aangehouden worden, in ieder geval beide hetzelfde document kunnen tonen. (Stefan heeft nog een papiertje, Renee al een pasje) En daarnaast is het een fijn idee dat je bij inname van je rijbewijs, je in Nederland geldige papiertje waarschijnlijk gewoon nog hebt.

Bezichtigingen en open huis
Zoals je wellicht al wist staat ons appartement ondertussen gewoon te koop, daarom moeten we alles helemaal strak netjes opgeruimd achterlaten. Gelukkig hebben we lieve vrienden en familie die tijdens onze vakantie zorgen dat alles wordt schoongehouden en de brievenbus niet overstroomt met achterstallige post. De makelaar heeft natuurlijk gewoon de sleutel, dus die kan met de bezichtigingen gewoon verder zoals hij gewend is.  Alleen zullen de onderhandelingen wat moeizamer verlopen nu wij wat moeilijker te bereiken zijn.

Volgende week zaterdag 29 september is er weer een landelijke open huizen dag, wij zijn dan net drie dagen vertrokken en zitten dan waarschijnlijk een ijsje te eten op het Plaza de Mayo. Maar dankzij de vader van Stefan doen wij gewoon mee met de landelijke open huizen dag! Hij zorgt ervoor dat de geïnteresseerden naar binnen kunnen, zet koffie voor ze en geeft indien gewenst ook de rondleiding. Omdat hij met de verbouwing vrijwel dagelijks heeft meegeholpen, weet hij alle ins en outs van het appartement wel toe te lichten. Dus mocht je iemand kennen die mogelijk geïnteresseerd is, zeg het voort! 

TV-Series meenemen op reis: Transcoden

Op reis zijn er veel momenten waarop je graag even ontspannen niets wilt kunnen doen. Dit kan ‘s avonds in een hostel zijn, maar bijvoorbeeld ook op het vliegveld, in het vliegtuig of tijdens een busreis. Daarvoor kan je een boek pakken, of zoals wij beide bij ons hebben; een e-reader met vele boeken erop. Maar voor als je het lezen even zat bent, zijn televisieseries een prima alternatief. Afleveringen van een serie duren vaak 25 – 45 minuten en zijn daarmee heerlijke hapklare brokken voor een relaxmomentje. De nieuw te volgen series die we meenemen zijn:

  • Fringe
  • Game of Thrones
  • Unforgettable
  • Supernatural
  • Breaking Bad
  • Breakout Kings
  • Pretty little liars

Alleen is het helemaal niet praktisch om met hele stapels DVD’s of Bluray schijven op pad te zijn van de televisieseries die wij volgen. Deze downloaden we bovendien doorgaans van internet, omdat we geen zin hebben om op gezette tijden voor de tv te gaan zitten en de series die wij leuk vinden vaak niet eens te koop zijn in Nederland. Maar de downloadkwaliteit is tegenwoordig vaak HD-TV kwaliteit, wat betekend dat de bestanden, per aflevering van een serie op kunnen lopen tot 2 gigabyte.

Omdat we op de laptop en de externe schijf maar beperkte ruimte hebben, heeft Stefan besloten om alle afleveringen die we mee willen nemen op reis te ‘transcoden’ naar .mp4 formaat in een veel lagere resolutie. Wij zijn namelijk allebei niet zo veeleisend wat betreft de kwaliteit en met dit bestandsformaat is zo’n aflevering maar 200 megabyte. Dus passen er 10 afleveringen op dezelfde ruimte als 1 HD-TV variant. Bijkomend voordeel is dat ze ook heerlijk soepel afspelen op onze mobiele telefoons, wat even tussendoor iets kijken, op het vliegveld bijvoorbeeld, ook goed mogelijk maakt.

Dit transcoden is eigenlijk veel makkelijker dan verwacht! Je hebt er twee programma’s voor nodig en een redelijk vlotte pc. (of een hoop geduld) Beide programma’s zijn gratis beschikbaar en via het internet te downloaden. De eerste die je moet installeren is VLC. Dit is een mediaspeler die heel veel verschillende bestandsformaten accepteert. Op zich heb je de mediaspeler zelf niet nodig, maar de standaard installatie hiervan installeert heel veel zogenaamde Codecs mee, die het tweede stukje software nodig heeft om de bestanden te kunnen ‘omrekenen’ (transcoden).

Het tweede stukje software, dat daadwerkelijk het werk gaat doen, is Handbrake. Een open source tooltje waarin je een Source, een video quality en een destination aangeeft en de rest gaat eigenlijk vanzelf. Stefan heeft er inmiddels een gewoonte van gemaakt om hele seizoenen van televisieseries tegelijk in één map te kopiëren en alle overbodige bestanden (.nfo, .sub, .jpg en sample video) te verwijderen. Daarna kan je in Handbrake een source folder selecteren en ‘add all to queue’ selecteren. Vergeet niet de queue te starten voordat je je tanden gaat poetsen… en de volgende ochtend heb je een tweede mapje vol met fijn kleine bestandjes van dezelfde video’s.

Nog twee weken tot vertrek

Over exact twee weken vertrek onze Lufthansa vlucht, via Frankfurt, naar Buenos Aires. Maar natuurlijk hebben we de laatste tijd niet stilgezeten. 🙂 De afgelopen tijd hebben we o.a. de volgende zaken nog geregeld:

Voedselvoorraad
Zoals waarschijnlijk iedere Nederlander hebben wij in de keuken een grote voorraad met ‘droog’ voedsel en een koelkast en vriezer die helemaal ramvol zitten. Voorraad voor dagen waarop we geen zin of tijd hebben om boodschappen te doen, spullen die we over hadden bij het koken van gerechten en ingrediënten die we hebben gekocht maar al in huis bleken te hebben, of geheel niet nodig hadden.

Omdat we lang weggaan hebben we ge-indexeert wat de houdbaarheidsdata van de houdbare goederen zijn en gaan we de komende twee weken proberen om alles wat op moet, ook daadwerkelijk op te maken. Daarnaast moeten de koelkast en de vriezer gewoon ‘leeggegeten’ worden, want voor de periode dat we weggaan gaat de stekker van de koel-/vriescombi er natuurlijk gewoon uit. Het is niet de eerste keer dat we dit doen, ditzelfde truukje hebben we ook al gedaan voor onze China-Reis twee jaar geleden. Maar het blijft een leuke uitdaging om creatieve gerechten te verzinnen waarbij je, zonder (veel) nieuwe dingen te kopen, zoveel mogelijk oude spullen tegelijk opmaakt.

Inkopen en nieuwe kleding
Ook hebben we op het ‘shopping’ vlak niet stilgezeten. Alle todo’s van Stefan met betrekking tot het kopen van spullen voor de reis zijn inmiddels afgestreept. En ook Renee vordert goed met vinkjes zetten op de boodschappenlijst. We hebben o.a. voor ons allebei een nieuwe, extra dunne, waterdichte jas, een aantal fleece vesten, thermo ondergoed, sportshirts en afritsbroeken gekocht.

Daarnaast hebben we voor de nieuwe rugtassen twee PacSafes. (een slotkabel-net, waarmee je je tas kunt afsluiten voor tijdens vliegreizen, of mee op slot kan leggen als je deze ergens in bewaring geeft) En een Travelsafe, een vergelijkbaar ding met ingebouwde tas, om in hostels/hotelkamers onze waardevolle spullen te beveiligen tegen grijpgrage kamergenoten/personeel. Speciale TSA goedgekeurde (douane-) slotjes en een aantal andere ‘backpacking accessoires’, zoals een camel-bag ontbreken natuurlijk niet op het kassabonnetje.

Stefan heeft op aanraden van Glenn ook een Power Gorilla gekocht om de telefoons en de laptops mee op te laden als er geen stopcontact in de buurt is. Bijkomend voordeel is dat de laptop die mee op reis gaat met deze ‘extra accu’ in totaal ruim 9 uur gebruikt kan worden zonder oplader. (inmiddels ook getest!) Dat betekend bijvoorbeeld dat gamen / film kijken tijdens een van de vele busreizen of vliegtuigen absoluut mogelijk gaat zijn. Uiteraard heeft Stefan hiernaast ook niet de verleiding kunnen weerstaan om extra geheugenkaartjes te kopen voor de GoPro camera en de Canon SX210 IS.

Planten en post
Het makkelijkste stukje voorbereiding, maar iets wat wel even moet gebeuren, is het onderbrengen van de plantjes en het beheren van onze post. De planten worden verdeeld over beide moeders en we rekenen erop dat die daar alleen maar beter van worden. Voor de post vragen we normaalgesproken tijdens de vakantie onze buurman Berry om de brievenbus af en toe te legen, maar deze keer gaan de ouders van Stefan dit verzorgen. Vooral omdat zij ook direct belastingzaken kunnen oppakken en eventueel met spoed rekeningen kunnen betalen. Wel een fijn idee dat iemand hierop let, want wij zullen tot het eind van het jaar waarschijnlijk maar beperkt bereikbaar zijn.

Boeken hostel Buenos Aires
Omdat we verwachten dat we bij aankomst in Argentinië weinig zin hebben om direct een slaapplaats voor dezelfde avond te moeten regelen, hebben we voor de eerste paar nachten in Buenos Aires alvast een hostel geboekt via internet. We beginnen de reis relaxt met een tweepersoonskamer met ensuite badkamer, maar wel in het grootste hostel van de stad. (300 slaapplaatsen) Dit is wel een dure optie, maar in een grote stad, waar je het risico loopt dat je kamergenoten midden in de nacht bezopen de kamer op komen stommelen, vinden wij het beetje privacy en rust de meerprijs zeker waard. Bovendien is het geen South-America on a Shoestring avontuur wat we beogen. 😉 

Natuurlijk hebben we nog veel meer voorbereidingen getroffen, maar we willen de updates niet te lang maken, dus daarover volgende week meer! 🙂

 

Voertuigen en hun vaste lasten

Als je op vakantie gaat, doe je alle lampen uit, een deel van de gordijnen dicht, je vraagt de buurman om op de plantjes te passen en als je echt een hipster bent zet je wat lampen op de tijdklok en draai je de kraan van de wasmachine nog even dicht. Eén keer dubbelchecken of je de voordeur goed achter je dicht getrokken hebt (en daarna kijken of je je sleutels wel bij je hebt) en je rolt je koffer richting Schiphol. “Houdoe huisje.” Tot volgende week!

Drie maanden weg, dat is even andere koek. Wat doe je bijvoorbeeld met je lease auto? Hoewel heel veel mensen denken dat zo’n leaseauto toch gratis is, dat valt vies tegen! Zeker een duurdere, milieu-onvriendelijke auto, zoals de ‘bollenbus’ van Stefan kost zo’n €340 in de maand voor hem privé en ongeveer het viervoudige voor de baas. Die ga je niet zomaar even 3 maanden op Schiphol parkeren natuurlijk, maar je zou ook eigenlijk gek zijn als je die wel 3 maanden ‘voor de deur’ laat staan. Gelukkig liep het contract voor deze auto afgelopen november al af, maar begin november tot eind september was een net iets te grote overbrugging om te maken zonder auto.

Stefan is een tijd aan het puzzelen geweest wat nou eigenlijk handig was om te doen, met als resultaat dat de bollenbus tot eind februari rondgereden heeft, maar uiteindelijk bleek het zowel voor het bedrijf als voor Stefan privé de goedkoopste optie om te kiezen voor een Volkswagen ‘Rugzak’ in een shortlease variant. (een huurauto voor 7 maanden) Met een bijtelling van nog geen €100 in de maand zorgt dit kleine gebakje (t.o.v. de bollenbus) bovendien voor ruim €2.000 extra reisbudget voor ons, mooi meegenomen. Op onze vertrekdag, 26 september, zet Stefan dit autotje weer in Woerden bij de leasemaatschappij voor de deur en bij terugkomst eind december hopen we maar dat er geen sneeuw ligt in Nederland, want dan zullen we een paar dagen op de fiets of de scooter van A naar B moeten gaan.

Renee heeft immers enkele maanden geleden al haar ‘toet’ (Suzuki Samurai) verkocht. Dat was eigenlijk niet zo de bedoeling, maar weg is maar vast weg. Ook de vaste lasten van een privé auto zijn natuurlijk de moeite waard om te besparen en bovendien zat er aan te komen dat hij in december wat groot onderhoud nodig had om hem door de APK te krijgen. Met het idee dat hij wel enkele maanden te koop zou staan en niemand een Suzuki Samurai gaat kopen waarbij de APK datum eraan zit te komen, hebben we hem voor een flink hoge vraagprijs alvast op speurders.nl gezet.

Polo vullen bij de Makro

Tot onze verrassing reageerden er binnen een week flink wat mensen en binnen twee weken was de auto, voor iets minder dan de vraagprijs, maar meer dan de verwachtte opbrengst, verkocht. Wat erin resulteerde dat we in twee maanden tijd van een bestelbus voor Stefan en een privé auto voor Renee naar een rugzak van een leaseautotje en een trapfiets gegaan zijn. Dat was wel even wennen! En nog steeds komt Stefan af en toe tot (her)ontdekking hoe klein zo’n Volkswagen Polo eigenlijk is.

Naast de auto’s hebben we samen ook nog vier motorfietsen. Gelukkig is de wegenbelasting voor een motorfiets verwaarloosbaar, zeker gezien de maanden waarin wij op vakantie gaan (herfst/begin winter), in deze maanden gebruiken we de motoren namelijk toch al amper en staan ze normaal dus ook ongebruikt in de stalling. Voor de verzekeringspremie van de crosser en de oude Honda van Stefan en Renee d’r Yamaha geldt eigenlijk hetzelfde. De kosten van alle alternatieven wegen niet op tegen het simpelweg door laten lopen van de premies.

De KTM SM-T van Stefan is een ander verhaal. Deze is pas twee jaar oud en erg gewild in het dievengilde, dus deze is All-Risk verzekerd. Maar voor een motorfiets die inclusief accessoires voor €18.000 verzekerd is betaal je in Utrecht, zelfs met 80% no-claim korting en diverse kortingen voor vervolg opleidingen e.d. nog bijna €1.000 verzekeringspremie per jaar. Mede daarom heeft Stefan lang getwijfeld om de motor te verkopen en in 2013 een nieuwe te bestellen. Maar eigenlijk is dit gewoon de perfecte motor en het 2013 model is er qua looks niet beter op geworden.

Gelukkig blijkt KNMV-Verzekeringen, waar de motor verzekerd is, erg coulant met het tijdelijk stopzetten van je verzekering. Als we het kenteken van de motor schorsen, zetten zij een ‘pauze’ op de verzekering en blijft de einddatum van de verzekering gewoon verschuiven tot de motor weer uit de schorsing gehaald wordt. Enige nadeel is dat de motor dan in deze maanden dus ook niet verzekerd is, ook niet tegen diefstal. Maar gelukkig kunnen we hem wel ergens stallen waar hij echt niet weggehaald zal worden, dus ook daarvoor is de keuze gemaakt. 18 september staat het laatste motorritje gepland en daarna gaat de KTM, waarschijnlijk tot begin maart, de stalling in. Wat tegen de €400 moet gaan besparen.

Alles bij elkaar geteld hebben bovenstaande keuzes een totale besparing opgeleverd van ongeveer €2.700, centjes waar we in Argentinië heel veel leuke dingen van kunnen doen!

 

 

Nieuwe rugtassen kopen

Een luxe koffer, een rugtas met wieltjes, of toch een echte backpack;  wat is het beste voor een reis van 3 maanden door Zuid-Amerika? Met deze vraag en een vaag eigen idee over het juiste antwoord, gingen we vandaag naar Bever zwerfsport in Utrecht. We nemen de behoorlijk verouderde backpack, die we in 2008 van de ouders van Stefan hebben geleend, voor de zekerheid mee. Want we twijfelen of deze nog wel 3 maanden mee zal gaan. Gaan we voor 1 of 2 nieuwe “draagbare kledingkasten”?

De koffer valt al snel af, want het busvervoer is in Zuid Amerika niet zo ruim. De rugtas met wieltjes is wel een serieuze kanshebber, want het is wel zo relaxt voor de gebroken rugwervels van Stefan als hij af kan wisselen tussen dragen en rollen. Nadeel: Door de brede schouderbanden heeft hij, na 5 minuten met deze tas op zijn rug, bijna geen bloedcirculatie meer naar zijn armen. Hmm, wat is erger: af en toe een pijnlijke rug, of je armen moeten amputeren omdat de schouderbanden teveel afknellen? 🙂

Dus… op naar de backpacks! We krijgen goed advies over de verschillende voor- en nadelen van elke tas en kunnen er een aantal passen met en zonder gewichten erin. De verkoper legt ons gelijk uit hoe je zo’n tas goed inpakt. De zware spullen middenin, tegen je rug en de lichtere spullen onderin, bovenin en achterop, zodat je niet naar achter getrokken wordt en de tas niet gaat schommelen als je even een sprintje moet trekken om de trein te halen. Zorg dat altijd de heupbanden vast zitten en de lengte van de tas goed afgesteld is: op deze manier draag je het gewicht op je heupen ipv op je rug. We hebben in 2010 al een maandje kunnen oefenen in China, dus dit komt vast goed!

We blijken allebei een voorkeur te hebben voor de zwarte Lowe Alpine 65:85 Cerro Torre backpack. Hij zit heerlijk, je kan de ruglengte verstellen en er kan veeeeuuuul in!  Na wat wikken en wegen (€ 239,00 is niet bepaald een koopje), besluiten we dat we het deze investering toch wel waard vinden. We moeten er immers wel drie maanden uit leven en het valt nog best mee als je het vergelijkt met de prijzen van een goede kledingkast.

Het zijn producten met vaste prijzen, dus daar kunnen we niet zo veel mee doen…

Dan komt het moment van de waarheid: Renee vraagt met bonkend hart wat de verkoper aan de prijs kan doen als we er vandaag niet één, maar twee kopen. Het ongemakkelijke antwoord van de verkoper is: “Het zijn producten met vaste prijzen, dus daar kunnen we niet zo veel mee doen…” Niet zo veel, is dus wel íets, zegt Renee (ha!). Zoals we beiden hebben geleerd tijdens onze Verkooptraining, heb je zoiets moois als De Kracht van de Stilte.  Als je maar lang genoeg stil bent en de ander aan blijft kijken, gaat de ander uit ongemak/onrust vanzelf praten. En dan ontstaat er ruimte! Hij gaat zijn baas vragen wat hij kan doen.

Met een gevoel van trots lopen we vandaag de winkel uit. Twee handige nieuwe tassen rijker en 10% verdient! Een korting die zelfs bij de goedkoopste Nederlandse webwinkels niet geëvenaard wordt. Het grootste nadeel van deze aankoop? We hebben nu allebei exact dezelfde tas, maar we ruilen liever niet van ondergoed. 😉

 

Inentingen voor Zuid-Amerika

Het maken van verre reizen is niet zonder risico. Naast de ‘obvious’ gevaren als gammele vliegtuigen, struikrovers, wegpiraten, killer pinguïns en voedselvergiftiging zijn er ook nog eens een aantal vervelende ziektes waar je in Europa niets mee te maken krijgt, maar daar buiten al gauw op voorbereid moet zijn. Daarom is het raadzaam om voor elke reis buiten Europa even langs te gaan bij de plaatselijke GG-GD voor een goed advies. Doorgaans valt dit gewoon onder de dekking van je ziektekostenverzekering.

Voor onze reizen naar Azië hadden we al flink wat vaccinaties in ons medisch paspoort staan (difterie, tetanus, polio, buiktyfus, gele koorts, hepatitus A) en voor Argentinië hebben we gelukkig geen extra vaccinaties nodig. Maar wij zijn van plan om ook door Chili, Peru, Bolvia en Brazilië te reizen en helaas staan voor die landen wel flink wat gekleurde vlakjes op de kaart van de GG-GD artsen.

Naast het standaard praatje over kraanwater, ijsblokjes, wilde dieren, teken, muggen en waardevolle spullen bewaren, krijgen we het advies om ons nog extra te laten inenten tegen Hepatitus B en Rabiës en we moeten beide een herhaling voor de Gele koorts. Daarnaast krijgen we een recept voor Malerone (anti Malaria pillen) en Hoogteziekte medicijnen mee, omdat we ook een stuk regenwoud en hoogvlakte meepakken in deze trip. Bovendien wordt ons aangeraden om een tuberculose onderzoek te laten uitvoeren, voor en na de reis, omdat we langer dan 90 dagen op pad zijn.

Je bent gelukkig tot niets verplicht en we krijgen nog even tijd om uit te zoeken wat van deze boodschappenlijst de kosten gaan zijn en vooral ook te besluiten of we daadwerkelijk al die spuiten in onze armen willen hebben. De gele koorts en hepatitus-B zijn voor deze regio echte no-brainers, dus die hebben we meteen na het adviesgesprek laten zetten. (Nu we er toch zijn…) Renee heeft echt een hekel aan injectienaalden en Stefan doet het niet zo veel, dus Renee mocht wel eerst om er maar vanaf te zijn. Helaas was Stefan wel zo onverstandig om eerst toe te kijken hoe de naald van Renee d’r enting bijna 4cm ver in haar bovenarm verdween. Om zich direct daarna te realiseren dat hij de volgende op de priklijst was. Afrader!

Voor hepatitus-B moet je 2x terugkomen: één keer na 4 weken en één keer na 6 maanden. Tussen het eerste consult (met de eerste prikken) en het tweede consult hebben we dus 4 weken bedenktijd om te bepalen hoeveel dagen we in Malaria en hoogteziektegebied zitten, of we het tuberculose onderzoek willen doen en of we voor de dure (en niet verzekerde) rabiës inentingen kiezen. Tuberculose was de makkelijkste keus, dit is namelijk vanaf 90 verblijfsdagen in het risicogebied. Wij gaan totaal 91 dagen op reis en verblijven het grootste deel van de reis in Argentinië, dat geen risicogebied is. Die slaan we dus lekker over.

De inentingen tegen Rabiës zijn helemaal niet tégen Rabiës, maar zijn enkel om ervoor te zorgen dat je, als je ziek wordt, niet het dure en slecht beschikbare middel Marig nodig hebt. Als je gebeten wordt door een beest met Rabiës is de kans nog even groot dat je ziek wordt. En als je ziek wordt moet je ook nog steeds direct naar een kliniek voor behandeling. Voor Rabiës moet je 3x terugkomen voor injecties en de kosten van > € 70 euro per prik worden meestal niet vergoed door de zorgverzekering. In Nederland zijn in de twintig jaar tussen 1988 en 2008 2 gevallen van fatale rabies gemeld; in beide gevallen betrof het mensen die in Afrika waren gebeten door respectievelijk een hond en een vleermuis. Wij hebben dus besloten om ook dit advies in de wind te slaan.

We hebben ervoor gekozen om totaal voor drie keer 1 week aan Malerone (anti malaria) pillen mee op reis te nemen, omdat we daarmee zeker voldoende hebben, wat onze uiteindelijke reisroute ook wordt. En daarnaast vragen we een recept voor twee ‘kuren’ tegen hoogteziekte per persoon, omdat we twee hoogvlaktes in de planning hebben. (De zoutvlaktes in Bolivia en de ruïnes van Machu Pichu) Uiteraard gaan we gewoon in een rustig tempo reizen en hopen we dat we geen last krijgen van hoogteziekte, zodat we deze niet nodig te hebben.

We zijn ten tijde van schrijven inmiddels 2x bij de GG-GD geweest voor de consulten en injecties. Donderdag 6 september gaan we de laatste keer terug voor de 2e prik hepatitus B. Als we die gehad hebben ziet de totaal lijst er dus zo uit:

Wel ingeënt:

  • Buiktyfus
  • DTP (difterie, tetanus, polio)
  • Gele koorts
  • Hepatitus A
  • Hepatitus B

Voorbereid op:

  • Malaria (preventief slikken Malerone 30 pillen p.p.)
  • Hoogteziekte (Acetazolamide, kuur 15 pillen p.p.)

Besloten om het risico te nemen:

  • Rabiës (dan maar de hoofdprijs betalen voor Marig, als je het al krijgt)
  • Tuberculose onderzoek (volledig overbodig advies in onze ogen, bevestigd door 2e consult)

Hebben jullie na het lezen van dit bericht (als je niet allang bent afgehaakt) ook zo’n zin om een verre reis te ondernemen? 🙂 Sterkte dan!

 

Boeken over reizen in Zuid-Amerika

Naast veel lezen op internet hebben we natuurlijk ook genoeg offline voorbereiding-materiaal ingeslagen. De gouden tip is zoals eigenlijk voor elke reis, is de Lonely planet Argentinië. Lonely planet boeken staan boordevol met ‘stuff to do’ per stad of omgeving, maar ook reisschema’s, restaurantjes, hostels en hotels en kaartjes van allerlei stadscentra en bezienswaardigheden. Eigenlijk een onmisbare reisgids voor als je op de bonnefooi op pad gaat in een gebied zonder mobiel internet.

Daarnaast heeft Renee in de rommelhoek van de Bever Zwerfsport outlet het Footprint Handbook South American 2011 (2012 editie) gekocht, deze is qua opzet vergelijkbaar met de Lonely planet, maar spreekt ons iets minder aan. De pagina’s zijn wat kleiner, maar het boek is verder wel veel dikker en zwaarder. Iets wat je eigenlijk juist niet zoekt in een reisgids. Met de inhoud is verder niets mis, wij twijfelen nog of we dit boek ook mee gaan nemen op reis. Het grootste voordeel t.o.v. onze Lonely planet is dat hier dus ook de andere landen in staan. Als we Chili, Bolivia en Peru ook een reisboek bij de hand willen hebben, moeten we deze of nog kopen, of dus deze reisgids meenemen. Die eigenlijk waarschijnlijk prima geschikt is. We duiken er nog even in!

Een andere tip voor een boekje dat handig is op reis is: Point it. Dit is een zeer klein boekje dat helemaal vol staat met foto’s en iconen van allerlei zaken. Zo hebben we hiermee in China in een dorpje achteraf ons eten besteld. Door letterlijk in het boekje koeienkont, kip en diverse groenten aan te wijzen. Na wat gesteggel over een schilderijtje van een Yak (in plaats van de koeienkont) en het zoeken van foto’s op onze camera voor diverse sausjes. Hebben we daarmee toch mooi onze dag gered. Yak is overigens best te eten, zo blijkt. 🙂 Zonder het point it boekje hadden we een ander restaurantje moeten zoeken, wat een beste uitdaging was daar! Ook bij medische noodgevallen is het eigenlijk een onmisbaar hulpmiddel om met de artsen te communiceren. En voor die paar euro (en paar gram sleepgewicht) zou ik hem persoonlijk echt niet thuislaten.

 

Spaanse lessen

In Zuid-Amerika spreekt het grootste gedeelte van de inwoners een dialect van de Spaanse taal. Met uitzondering van Brazilië, Frans-Guyana, Guyana en Suriname, waar respectievelijk Portugees, Frans, Engels en Nederlands wordt gesproken. De dekkingsgraad, buiten de grote steden, van Engels sprekende mensen is bedroevend, dus als we ons tijdens de aankomende reis verstaanbaar willen maken, zullen we toch iets ter voorbereiding moeten doen.  Zoals je misschien al gezien had op de over ons pagina, heeft Renee 10 jaar geleden al drie maanden in Sevilla gewoond om de Spaanse taal te leren, maar omdat ze dat al jaren niet meer heeft gebruikt, denkt ze dat het erg roestig zal zijn. Stefan probeert al minstens net zo lang Spaans te leren, met cd-roms, Spaanse games, de LOI cursus Spaans op reis en via de website Memrise, maar naast volledig gebrek aan een talenknobbel, ontbreekt het vaak ook aan voldoende motivatie om alle lessen af te maken.

Dus wat doe je dan? Je boekt een stedentrip naar Sevilla en je gaat gewoon proberen om alles in het Spaans te doen! Hoewel Renee zich een aardig stukje kon redden met de weg vragen, inchecken, eten bestellen, etc. Was het voor Stefan echt een té grote uitdaging. Bovendien spreken ze hier nog ‘netjes’ Spaans. In Zuid-Amerika zullen toch ook nog wel wat dingetje specifiek anders zijn. We hebben genoten van het weekend, het was een echte “trip down memory lane” voor Renee en het was prachtig weer bovendien. Maar het is in ieder geval overduidelijk dat we allebei nog wel een cursus kunnen gebruiken.

Stefan heeft besloten om een beginnerscursus te zoeken, maar wel met een docent die de verschillen kent tussen het Spanje Spaans en Zuid-Amerikaans Spaans. Uiteindelijk heeft hij die cursus ook gevonden bij Se Habla Español, zes lessen van twee uur voor € 79,00 op slechts 1 km hemelsbreed van ons eigen huis, handig! De docente, Patricia, komt uit Colombia en weet daarom feilloos uit te leggen dat bepaalde aanspreekvormen en vervoegingen in de landen in ‘haar regio’ anders worden gebruikt of uitgesproken. Bovendien biedt ze een cursus die precies in de agenda van Stefan past, de vakantieganger cursus. Elke woensdagavond van 20.00uur tot 22.00uur een intensieve les met een klein groepje. (2-4 personen) En dan genoeg huiswerk om je twee dagen mee te vermaken gedurende de week.  Deze cursus wordt gegeven aan de hand van het boek: Op stap Spaans, dat je ook los kunt gebruiken voor zelfstudie. (aanrader)

Renee heeft overduidelijk een opfriscursus nodig, maar zoekt daarvoor wel, net als Stefan, een docent die de verschillen kan vertellen tussen Spaans uit Spanje en Spaans uit Zuid-Amerika. Ze start daarom op 11 juni met privélessen bij Maria via Alas Latinas voor 20 lesuren a € 347,50. Eén/twee keer per week  naast een fulltime baan is best pittig, maar ook erg leerzaam en gezellig; dus zeker ‘Vale la pena’! (de moeite waard)! Maria komt zelf uit de omgeving van Barcelona, maar heeft ook kennis van het Latijns-Amerikaans, waardoor Renee er veel van opsteekt. Zo zeggen ze in Spanje voor ‘de bus nemen’ bijvoorbeeld ‘Coger el autobús’. Om lachende mensen te voorkomen, blijk je in Zuid-Amerika beter ‘Tomar el autobús’ te kunnen zeggen, wat technisch gezien hetzelfde betekend, maar waarbij je niet het risico loopt om een Soa op te lopen. En zeggen we straks Computadora ipv Ordenador (computer). Dit soort handige weetjes worden gecombineerd met luisteren, vertellen over je dag, werk, gewoontes, plannen, wensen en hobbies. Vanaf 27 september moeten we op eigen benen staan. Spannend en super leuk en uitdagend tegelijk!

Van deze leerzame stof komt dus ook de titel van deze website: ¿Dónde estamos? – ¡Estamos acá! Waar zijn we? – We zijn hier! Uiteraard zoals we geleerd hebben: in het Zuid-Amerikaans dialect.

Handige linkjes:
Boek Stefan: Op stap Spaans op bol.com
Taalcursus Spaans in Utrecht:  Se Habla Español
Taalcursus Renee: Alas Latinas
Gratis talen leren via een website:  Memrise


Huis te koop

De kogel is door de kerk, na een flink aantal jaar (wat gaat de tijd hard!) prettig in ons appartementje gewoond te hebben, hebben we besloten om te kijken of we door kunnen groeien naar iets buiten de grote stad. Bij voorkeur iets met een tuin. We zijn immers allebei opgegroeid op een woonboerderij en hoewel er echt niets mis is met ons appartement, verlangen we beide toch wel weer naar het ‘buitengevoel’.

We gaan eind 2012 een lange reis maken en het zou ideaal zijn als we net daarvoor ons appartement verkocht krijgen, zodat we tijdens de reis geen vaste lasten en ander geneuzel hebben. Als we terugkomen kunnen we, terwijl we iets nieuws zoeken, tijdelijk intrekken bij de ouders van Stefan, die nog een zelfstandige woning over hebben op het erf. Maar de verkoop is zeker geen noodzaak of een voorwaarde om de reis te kunnen maken. We zitten zeker niet op de schopstoel, het zijn allemaal ‘wat zou het goed uitkomen als’ motivaties. En als de vaste lasten tijdens de reis wel doorlopen, is dat ook nog geen enkel probleem, zo duur wonen is het namelijk niet in kanaleneiland Utrecht. Als we het appartement niet verkocht krijgen, is dat ook geen probleem, het is immers een hele fijne plek om te wonen. Mede doordat we het in 2006 natuurlijk compleet gerenoveerd en naar ons eigen zin hebben gemaakt.

Voor de geïnteresseerden hier een linkje naar ons te koop staande appartement.

 

Edit 2012: De woning is zoals het er nu uitziet niet verkocht vóór ons vertrek. Maar voor de mensen (zoals @inbreker) die klandestien geïnteresseerd zijn in het meubilair of de apparatuur op de foto’s: Uiteraard laten we onze woning zo kaal mogelijk achter, als het appartement tijdens de reis verkocht wordt willen we onze vrienden niet teveel opzadelen met het verhuizen van onze spullen. Alle waardevolle spullen brengen we sowieso onder bij vrienden en familie. Just so you know! 😉