Category Archives: Reisverslagen

Buenos Aires vervolg

Dag 2 & 3

We zijn inmiddels redelijk uitgerust en gewend aan het idee dat we écht drie maanden de tijd hebben om Zuid-Amerika te verkennen. We zijn vrijdag dan ook rustig begonnen met een bezoek aan de wijk La Boca. Volgens het ene boek het bezoeken absoluut waard, volgens het andere boek een overrated tourist trap. We zijn benieuwd! Eerst op zoek naar de juiste bus en vervolgens, gezellig tussen de locals, richting het zuidoosten van BA met de kleurrijke huizen, muurschilderingen, tangodansers en het voetbalstadion waar Diego Maradona zijn carrière is begonnen. Prima voor een ochtendje wandelen, foto’s nemen en mensen kijken, inderdaad wel even de tourist trap aan het begin van de wijk proberen te negeren!

De middag lopen we rond in el Congreso; de wijk met theaters, winkels en bioscopen. Wat een hooooop mensen en verkeer! Na een lekkere pizza voor de lunch (er wonen heel veel Italianen in BA en je ziet daardoor letterlijk elk blok één of meerdere Italiaanse restaurants!), duiken we de bioscoop in “para la pelicula Ted“. Een goede manier om te ontspannen en tegelijkertijd weer wat Spaanse woorden op te steken met de Spaanse ondertiteling. De avond besteden we aan doen van inkopen bij de supermercado op de hoek, het uitproberen van de keuken in het hostel (Stefan de pannenkoekenbakker!) en het relaxen in de loungeruimte van ons hostel.

Omdat het vrijdag toch best wel laat is geworden, besluiten we zaterdag wat langer te blijven liggen. Na een laat ontbijt, aangevuld met een yoghurtje van de supermercado, vraagt Renee reisadvies bij de travel agent van het hostel – in het Spaans. Ow ja, je krijgt dan natuurlijk ook in het Spaans antwoord en SHIT WAT PRAAT ZIJ SNEL! Renee begrijpt met wat moeite ongeveer 90% van wat ze zegt, maar aangezien het nogal rumoerig is door de muziek en uitcheckende mensen, besluiten we over te gaan op het Engels. Met een tas vol foldertjes, tips voor activiteiten en busroutes, hebben we genoeg nieuwe dingen om te overwegen.

Het is inmiddels begin van de middag en we gaan richting “La Recoleta” om de bekendste begraafplaats van BA te bezoeken. Na een hoop imposante bouwwerken, beelden en creepy bovengrondse doodskisten te hebben gezien, vinden we ook de laatste rustplaats van Evita. De tombe is een stuk kleiner dan we hadden gedacht, maar toch zagen we met dit bezoek een interessant onderdeel van de geschiedenis van Buenos Aires.

Voor de lunch gaan we richting een van de grootste parken van BA. (Palermo Viejo) Onderweg stoppen we nog bij een Claro (Vodafone) winkeltje om een Argentijnse simkaart te kopen. Een vriendelijke man helpt ons bij het activeren van de simkaart en het is leuk om te ervaren dat je met een beetje geduld, je handen en voeten en een combinatie van Spaanse en Engelse woorden op een leuke manier je doel bereikt!

Met een voldaan gevoel bereiken we het stadspark en het is meteen duidelijk dat de Argentijnen vandaag ook weekend hebben. Porteño’s die acrobatische kunsten doen en andere mensen die zich vermaken met skeeleren, rondwandelen, picknicken, etc. We zitten hier een tijdje naar te kijken onder het genot van onze eerder geshopte broodjes en vermaken ons de rest van de middag in dit park.

Een tip voor als je voeten moe zijn: Stap in een willekeurige bus en zie waar je uit komt. Gelijk een leuke manier om dingen van de stad te zien, die je anders waarschijnlijk over zou slaan en dat is dus wat wij deden. Eigenlijk in de hoop om uit te komen in het centrum van de wijk Palermo, voor ons avondeten. Maar de bus draaide net iets te vroeg en toen we min of meer door de straat van ons hostel reden, besloten we daar eerst even binnen te stappen om op te frissen en te kijken waar we dan wél zouden gaan eten.

Het is wel zo leuk om je aan te passen aan het ritme van de Argentijnen en dat is hiermee aardig gelukt. Dit betekent een laat “cena”. (diner) Rond 20.30 uur stappen we in het havengebied bij een all you can eat internationaal restaurant binnen. De kwaliteit was niet geweldig, maar Renee heeft wel voor het eerst in haar leven sushi geprobeerd (apart) en Stefan heeft per ongeluk hart in marinade zitten kauwen. (ieuw!) Het wordt tijd voor een échte Argentijnse steak! En dat is dan ook precies waar we naar op zoek gaan, na het publiceren van dit bericht.

 

 

Dag 1 – Aankomst in Buenos Aires

Het voelt echt als een paar uur geleden dat we, na een broodje en een sapje, door Dominique en Ernst uitgezwaaid werden op Schiphol, om onze verbindingsvlucht naar Frankfurt te boarden. Toch is het in de echte wereld al bijna 35 uur geleden en dat merken we ook goed aan ons energieniveau!

Op het vliegveld van Frankfurt hadden we precies genoeg tijd om in één van de restaurants wat te eten, dus die kans voor schnitzel heeft Stefan natuurlijk niet laten schieten. 🙂 Renee koos voor pasta, omdat ze zich vaag kan herinneren dat ze ergens heeft gehoord dat pasta helpt tegen een jetlag. Helaas zit ze nu naast Stefan op de bank in het hostel het tegendeel te bewijzen.

Stefan heeft doorgaans niet zo’n last van jetlags, maar hij kan eigenlijk nooit slapen op een bewegende stoel. Of dat nou auto, bus, trein of vliegtuig is, maakt niet zoveel uit. Deze keer hadden we zelfs slaappillen bij ons om eens te kijken of dat zoden aan de droomdijk zet. Zeker gezien dit een echte nachtvlucht van maar liefst 12 uur zou worden, klonk dat als een super goede deal. Maar meer dan 5 uurtjes oppervlakkige slaap heeft hij er niet uit kunnen halen.

Renee (de grootmeester van het ‘tukken’ in de auto) heeft ook een slechte nacht gehad, hoewel ze vrijwel de hele reis met haar ogen dicht gezeten heeft, is ze veel wakker geweest, wat niet bijdraagt aan het energieniveau. We hebben daarom tijdens de laatste 100 meter van de landing afgesproken dat we het vandaag heerlijk relaxt en rustig aan gaan doen en vooral niet te vroeg gaan slapen. Dat is gelukt!

We stapten als allerlaatste uit de Boeing 747 die ons van Frankfurt naar Buenos Aires gebracht had. Dat betekende automatisch ook wachten op alle 522 andere passagiers. Eerst al file bij de slurf, daarna bij de roltrap, toen bij immigratie (die we overigens probleemloos door kwamen), daarna bij het wachten op de bagage (lag al klaar op de band, als enige, voordeeltje) en daarna weer achter in de rij bij de douane, die alle tassen door de scanner wilde hebben.

Uiteindelijk stonden we om 9:15 aan de andere kant van de douane in de rij voor de tourist information desk. Er stond een hele enthousiaste dame die, zo merkten wij, echt de tijd nam om uitgebreid alles uit te leggen en ook extra tips te geven. Hoewel we eigenlijk inmiddels wel het ‘rustig aan’ gebeuren een beetje beu begonnen te worden, hadden we het vooruitzicht dat we pas om 14.00 uur konden inchecken, dus alle tijd! We hebben dan ook eigenlijk een compleet Argentinië reisschema van deze dame gekregen, terwijl we in eerste instantie alleen wilde weten wat voor vervoers opties we hadden naar de stad en welke daarvan de goedkoopste was.

Dus: Op naar de bank! De bank? Ja de bank! Hoewel we ruim voorzien zijn in Argentijnse Pesos, hebben we geen munten. En Argentinië is sinds kort hypermodern overgestapt op OV-chipkaarten en de enige alternatieve betaalwijze is een muntenautomaat 4 pesos per persoon wil hebben. (4x 1 peso dus) We besloten (helaas) om eerst richting de bushalte te lopen, omdat we halverwege in Terminal 2 ook geld zouden kunnen wisselen. Maar de bank daar bleek ‘defect’  op de een of andere manier. En na een aantal mislukte pogingen om te wisselen bij kioskjes en barretjes besloot Renee terug te lopen naar de bank in de aankomsthal, terwijl Stefan in terminal B de tassen heeft zitten bewaken.

Om 10:45 stapten we op bus nr. 8, de lokale stadsbus richting Centro. Deze kost dus 4 peso per persoon, wat omgerekend zo’n 80 eurocent is. De rit duurt voor dat geld ruim 2 uur en voert door buitenwijken, over de snelweg, nog meer buitenwijken, industrieterreinen en langzaamaan steeds meer en meer de binnenstad in van deze gigantische metropool. (13 miljoen inwoners) Na bij precies de goede halte uitgestapt te zijn, lopen we het laatste stuk over de bekende winkelstraat Florida en vinden we na 4 of 5 ‘blokken’ ons hostel ‘HostelSuites Florida’ aan de linkerzijde.

Inchecken gaat langzaam, omdat de kerel achter de receptie het blijkbaar handig vind om alle klanten tegelijk te helpen, maar nogmaals bedenken wij ons dat we alle tijd hebben. Vooral omdat we eigenlijk pas over een uur kunnen inchecken. Na wat Spaans gejammer over de portofoon krijgen we de kamersleutels, blijkbaar is onze kamer al helemaal klaar, we kunnen er alvast in! Dat is fijn!

Na even rustig wat Whatsapp / twitter / facebook / email gelezen te hebben op een illegale wifi verbinding op de kamer en allebei een korte opfrisbeurt werd het tijd om op jacht te gaan naar het eerste ijsje van deze vakantie! We vragen een tip aan dezelfde chaotische receptieman bij het hostel en komen na een korte wandeling (via een mc Donalds (triple cheeseburger!)) terecht in Gallerias Pacifico. Vergeleken met onze busreis van 2 uur, kosten ijsjes hier op de foodcourt echt een vermogen (26 peso / 5 euro per sundae) en eigenlijk valt hij ons een beetje tegen. Jammer, maar morgen een herkansing natuurlijk!

Omdat we beide niet zo’n zin (of energie) hebben om vandaag direct al op avontuur te gaan in deze grote stad, besluiten we te voet richting het havengebied te sjokken in de hoop dat ze daar een relaxed terrasje hebben waar we nog even in de zon, maar uit de koude wind (14 graden) kunnen zitten. We komen uiteindelijk terecht bij een koffietentje ‘Havanas’ waar we allebei dezelfde ijs/peer/melon frappé bestellen. (een vers geperste slush puppy zegmaar)

Hoewel erg zoet en bomvol kilocaloriën merken we al direct dat dit niet gaat helpen om nog wat  aan onze avond te hebben. We maken ons ‘vierkant‘ af via een supermarktje voor wat cola light en ploffen met de laptop op de bank in het hostel omdat we pas over een paar uur willen gaan slapen, maar echt geen behoefte meer voelen om iets anders te ondernemen. Deze blog is daarvan het resultaat.

In de kelder van dit hostel zit een bar/resto genaamd Fusion, daar gaan we straks even de menukaart inspecteren, misschien wat te eten bestellen en in ieder geval nog een drankje doen. En daarna gaan we gauw terug naar onze kamer 810, met uitzicht op de ramen van de andere kamers, omdat we een hoop slaap in te halen hebben. En omdat we onze ritmes graag willen aanpassen aan de tijdzone waar we de komende 3 maanden mee rond moeten komen, staat de wekker gewoon strak om 7:30 uur. Net op tijd voor het ontbijt!

Dag 0 – Het vertrek

Het is dan eindelijk bijna zover!

Het begon allemaal met een droom om een keer een lange reis te willen maken. Toen de keuze dat we het ook écht zouden gaan doen. En de vraag: Hoe lang gaan we dan op reis, waar naar toe en wanneer? Je komt er op dat moment achter dat je hier best veel voor moet regelen en deze uitdaging wilden we graag aangaan. Het akkoord vragen op het werk was een spannend moment, want dit zou immers allesbepalend zijn.

YES, gelukt! Nu kan het aftellen écht beginnen!

En nu is het opeens 26 september 2012 en bedenken we ons dat dit aftellen eigenlijk best wel snel is gegaan. De tassen zijn ingepakt, alle vakantieacties zijn afgevinkt, de tickets zijn geprint en het huis is bezichtigingsproof. Om 14.30 uur trekken we de deur achter ons dicht en brengt Dominique ons naar Schiphol.

De reis kan beginnen!

(maar voor de mensen die Stefan een beetje kennen, zal het geen verrassing zijn dat hij nog op kantoor zit en ook zijn handbagage nog moet inpakken)