Category Archives: Aankopen

Nog twee weken tot vertrek

Over exact twee weken vertrek onze Lufthansa vlucht, via Frankfurt, naar Buenos Aires. Maar natuurlijk hebben we de laatste tijd niet stilgezeten. 🙂 De afgelopen tijd hebben we o.a. de volgende zaken nog geregeld:

Voedselvoorraad
Zoals waarschijnlijk iedere Nederlander hebben wij in de keuken een grote voorraad met ‘droog’ voedsel en een koelkast en vriezer die helemaal ramvol zitten. Voorraad voor dagen waarop we geen zin of tijd hebben om boodschappen te doen, spullen die we over hadden bij het koken van gerechten en ingrediënten die we hebben gekocht maar al in huis bleken te hebben, of geheel niet nodig hadden.

Omdat we lang weggaan hebben we ge-indexeert wat de houdbaarheidsdata van de houdbare goederen zijn en gaan we de komende twee weken proberen om alles wat op moet, ook daadwerkelijk op te maken. Daarnaast moeten de koelkast en de vriezer gewoon ‘leeggegeten’ worden, want voor de periode dat we weggaan gaat de stekker van de koel-/vriescombi er natuurlijk gewoon uit. Het is niet de eerste keer dat we dit doen, ditzelfde truukje hebben we ook al gedaan voor onze China-Reis twee jaar geleden. Maar het blijft een leuke uitdaging om creatieve gerechten te verzinnen waarbij je, zonder (veel) nieuwe dingen te kopen, zoveel mogelijk oude spullen tegelijk opmaakt.

Inkopen en nieuwe kleding
Ook hebben we op het ‘shopping’ vlak niet stilgezeten. Alle todo’s van Stefan met betrekking tot het kopen van spullen voor de reis zijn inmiddels afgestreept. En ook Renee vordert goed met vinkjes zetten op de boodschappenlijst. We hebben o.a. voor ons allebei een nieuwe, extra dunne, waterdichte jas, een aantal fleece vesten, thermo ondergoed, sportshirts en afritsbroeken gekocht.

Daarnaast hebben we voor de nieuwe rugtassen twee PacSafes. (een slotkabel-net, waarmee je je tas kunt afsluiten voor tijdens vliegreizen, of mee op slot kan leggen als je deze ergens in bewaring geeft) En een Travelsafe, een vergelijkbaar ding met ingebouwde tas, om in hostels/hotelkamers onze waardevolle spullen te beveiligen tegen grijpgrage kamergenoten/personeel. Speciale TSA goedgekeurde (douane-) slotjes en een aantal andere ‘backpacking accessoires’, zoals een camel-bag ontbreken natuurlijk niet op het kassabonnetje.

Stefan heeft op aanraden van Glenn ook een Power Gorilla gekocht om de telefoons en de laptops mee op te laden als er geen stopcontact in de buurt is. Bijkomend voordeel is dat de laptop die mee op reis gaat met deze ‘extra accu’ in totaal ruim 9 uur gebruikt kan worden zonder oplader. (inmiddels ook getest!) Dat betekend bijvoorbeeld dat gamen / film kijken tijdens een van de vele busreizen of vliegtuigen absoluut mogelijk gaat zijn. Uiteraard heeft Stefan hiernaast ook niet de verleiding kunnen weerstaan om extra geheugenkaartjes te kopen voor de GoPro camera en de Canon SX210 IS.

Planten en post
Het makkelijkste stukje voorbereiding, maar iets wat wel even moet gebeuren, is het onderbrengen van de plantjes en het beheren van onze post. De planten worden verdeeld over beide moeders en we rekenen erop dat die daar alleen maar beter van worden. Voor de post vragen we normaalgesproken tijdens de vakantie onze buurman Berry om de brievenbus af en toe te legen, maar deze keer gaan de ouders van Stefan dit verzorgen. Vooral omdat zij ook direct belastingzaken kunnen oppakken en eventueel met spoed rekeningen kunnen betalen. Wel een fijn idee dat iemand hierop let, want wij zullen tot het eind van het jaar waarschijnlijk maar beperkt bereikbaar zijn.

Boeken hostel Buenos Aires
Omdat we verwachten dat we bij aankomst in Argentinië weinig zin hebben om direct een slaapplaats voor dezelfde avond te moeten regelen, hebben we voor de eerste paar nachten in Buenos Aires alvast een hostel geboekt via internet. We beginnen de reis relaxt met een tweepersoonskamer met ensuite badkamer, maar wel in het grootste hostel van de stad. (300 slaapplaatsen) Dit is wel een dure optie, maar in een grote stad, waar je het risico loopt dat je kamergenoten midden in de nacht bezopen de kamer op komen stommelen, vinden wij het beetje privacy en rust de meerprijs zeker waard. Bovendien is het geen South-America on a Shoestring avontuur wat we beogen. 😉 

Natuurlijk hebben we nog veel meer voorbereidingen getroffen, maar we willen de updates niet te lang maken, dus daarover volgende week meer! 🙂

 

Nieuwe rugtassen kopen

Een luxe koffer, een rugtas met wieltjes, of toch een echte backpack;  wat is het beste voor een reis van 3 maanden door Zuid-Amerika? Met deze vraag en een vaag eigen idee over het juiste antwoord, gingen we vandaag naar Bever zwerfsport in Utrecht. We nemen de behoorlijk verouderde backpack, die we in 2008 van de ouders van Stefan hebben geleend, voor de zekerheid mee. Want we twijfelen of deze nog wel 3 maanden mee zal gaan. Gaan we voor 1 of 2 nieuwe “draagbare kledingkasten”?

De koffer valt al snel af, want het busvervoer is in Zuid Amerika niet zo ruim. De rugtas met wieltjes is wel een serieuze kanshebber, want het is wel zo relaxt voor de gebroken rugwervels van Stefan als hij af kan wisselen tussen dragen en rollen. Nadeel: Door de brede schouderbanden heeft hij, na 5 minuten met deze tas op zijn rug, bijna geen bloedcirculatie meer naar zijn armen. Hmm, wat is erger: af en toe een pijnlijke rug, of je armen moeten amputeren omdat de schouderbanden teveel afknellen? 🙂

Dus… op naar de backpacks! We krijgen goed advies over de verschillende voor- en nadelen van elke tas en kunnen er een aantal passen met en zonder gewichten erin. De verkoper legt ons gelijk uit hoe je zo’n tas goed inpakt. De zware spullen middenin, tegen je rug en de lichtere spullen onderin, bovenin en achterop, zodat je niet naar achter getrokken wordt en de tas niet gaat schommelen als je even een sprintje moet trekken om de trein te halen. Zorg dat altijd de heupbanden vast zitten en de lengte van de tas goed afgesteld is: op deze manier draag je het gewicht op je heupen ipv op je rug. We hebben in 2010 al een maandje kunnen oefenen in China, dus dit komt vast goed!

We blijken allebei een voorkeur te hebben voor de zwarte Lowe Alpine 65:85 Cerro Torre backpack. Hij zit heerlijk, je kan de ruglengte verstellen en er kan veeeeuuuul in!  Na wat wikken en wegen (€ 239,00 is niet bepaald een koopje), besluiten we dat we het deze investering toch wel waard vinden. We moeten er immers wel drie maanden uit leven en het valt nog best mee als je het vergelijkt met de prijzen van een goede kledingkast.

Het zijn producten met vaste prijzen, dus daar kunnen we niet zo veel mee doen…

Dan komt het moment van de waarheid: Renee vraagt met bonkend hart wat de verkoper aan de prijs kan doen als we er vandaag niet één, maar twee kopen. Het ongemakkelijke antwoord van de verkoper is: “Het zijn producten met vaste prijzen, dus daar kunnen we niet zo veel mee doen…” Niet zo veel, is dus wel íets, zegt Renee (ha!). Zoals we beiden hebben geleerd tijdens onze Verkooptraining, heb je zoiets moois als De Kracht van de Stilte.  Als je maar lang genoeg stil bent en de ander aan blijft kijken, gaat de ander uit ongemak/onrust vanzelf praten. En dan ontstaat er ruimte! Hij gaat zijn baas vragen wat hij kan doen.

Met een gevoel van trots lopen we vandaag de winkel uit. Twee handige nieuwe tassen rijker en 10% verdient! Een korting die zelfs bij de goedkoopste Nederlandse webwinkels niet geëvenaard wordt. Het grootste nadeel van deze aankoop? We hebben nu allebei exact dezelfde tas, maar we ruilen liever niet van ondergoed. 😉

 

Inentingen voor Zuid-Amerika

Het maken van verre reizen is niet zonder risico. Naast de ‘obvious’ gevaren als gammele vliegtuigen, struikrovers, wegpiraten, killer pinguïns en voedselvergiftiging zijn er ook nog eens een aantal vervelende ziektes waar je in Europa niets mee te maken krijgt, maar daar buiten al gauw op voorbereid moet zijn. Daarom is het raadzaam om voor elke reis buiten Europa even langs te gaan bij de plaatselijke GG-GD voor een goed advies. Doorgaans valt dit gewoon onder de dekking van je ziektekostenverzekering.

Voor onze reizen naar Azië hadden we al flink wat vaccinaties in ons medisch paspoort staan (difterie, tetanus, polio, buiktyfus, gele koorts, hepatitus A) en voor Argentinië hebben we gelukkig geen extra vaccinaties nodig. Maar wij zijn van plan om ook door Chili, Peru, Bolvia en Brazilië te reizen en helaas staan voor die landen wel flink wat gekleurde vlakjes op de kaart van de GG-GD artsen.

Naast het standaard praatje over kraanwater, ijsblokjes, wilde dieren, teken, muggen en waardevolle spullen bewaren, krijgen we het advies om ons nog extra te laten inenten tegen Hepatitus B en Rabiës en we moeten beide een herhaling voor de Gele koorts. Daarnaast krijgen we een recept voor Malerone (anti Malaria pillen) en Hoogteziekte medicijnen mee, omdat we ook een stuk regenwoud en hoogvlakte meepakken in deze trip. Bovendien wordt ons aangeraden om een tuberculose onderzoek te laten uitvoeren, voor en na de reis, omdat we langer dan 90 dagen op pad zijn.

Je bent gelukkig tot niets verplicht en we krijgen nog even tijd om uit te zoeken wat van deze boodschappenlijst de kosten gaan zijn en vooral ook te besluiten of we daadwerkelijk al die spuiten in onze armen willen hebben. De gele koorts en hepatitus-B zijn voor deze regio echte no-brainers, dus die hebben we meteen na het adviesgesprek laten zetten. (Nu we er toch zijn…) Renee heeft echt een hekel aan injectienaalden en Stefan doet het niet zo veel, dus Renee mocht wel eerst om er maar vanaf te zijn. Helaas was Stefan wel zo onverstandig om eerst toe te kijken hoe de naald van Renee d’r enting bijna 4cm ver in haar bovenarm verdween. Om zich direct daarna te realiseren dat hij de volgende op de priklijst was. Afrader!

Voor hepatitus-B moet je 2x terugkomen: één keer na 4 weken en één keer na 6 maanden. Tussen het eerste consult (met de eerste prikken) en het tweede consult hebben we dus 4 weken bedenktijd om te bepalen hoeveel dagen we in Malaria en hoogteziektegebied zitten, of we het tuberculose onderzoek willen doen en of we voor de dure (en niet verzekerde) rabiës inentingen kiezen. Tuberculose was de makkelijkste keus, dit is namelijk vanaf 90 verblijfsdagen in het risicogebied. Wij gaan totaal 91 dagen op reis en verblijven het grootste deel van de reis in Argentinië, dat geen risicogebied is. Die slaan we dus lekker over.

De inentingen tegen Rabiës zijn helemaal niet tégen Rabiës, maar zijn enkel om ervoor te zorgen dat je, als je ziek wordt, niet het dure en slecht beschikbare middel Marig nodig hebt. Als je gebeten wordt door een beest met Rabiës is de kans nog even groot dat je ziek wordt. En als je ziek wordt moet je ook nog steeds direct naar een kliniek voor behandeling. Voor Rabiës moet je 3x terugkomen voor injecties en de kosten van > € 70 euro per prik worden meestal niet vergoed door de zorgverzekering. In Nederland zijn in de twintig jaar tussen 1988 en 2008 2 gevallen van fatale rabies gemeld; in beide gevallen betrof het mensen die in Afrika waren gebeten door respectievelijk een hond en een vleermuis. Wij hebben dus besloten om ook dit advies in de wind te slaan.

We hebben ervoor gekozen om totaal voor drie keer 1 week aan Malerone (anti malaria) pillen mee op reis te nemen, omdat we daarmee zeker voldoende hebben, wat onze uiteindelijke reisroute ook wordt. En daarnaast vragen we een recept voor twee ‘kuren’ tegen hoogteziekte per persoon, omdat we twee hoogvlaktes in de planning hebben. (De zoutvlaktes in Bolivia en de ruïnes van Machu Pichu) Uiteraard gaan we gewoon in een rustig tempo reizen en hopen we dat we geen last krijgen van hoogteziekte, zodat we deze niet nodig te hebben.

We zijn ten tijde van schrijven inmiddels 2x bij de GG-GD geweest voor de consulten en injecties. Donderdag 6 september gaan we de laatste keer terug voor de 2e prik hepatitus B. Als we die gehad hebben ziet de totaal lijst er dus zo uit:

Wel ingeënt:

  • Buiktyfus
  • DTP (difterie, tetanus, polio)
  • Gele koorts
  • Hepatitus A
  • Hepatitus B

Voorbereid op:

  • Malaria (preventief slikken Malerone 30 pillen p.p.)
  • Hoogteziekte (Acetazolamide, kuur 15 pillen p.p.)

Besloten om het risico te nemen:

  • Rabiës (dan maar de hoofdprijs betalen voor Marig, als je het al krijgt)
  • Tuberculose onderzoek (volledig overbodig advies in onze ogen, bevestigd door 2e consult)

Hebben jullie na het lezen van dit bericht (als je niet allang bent afgehaakt) ook zo’n zin om een verre reis te ondernemen? 🙂 Sterkte dan!

 

Boeken over reizen in Zuid-Amerika

Naast veel lezen op internet hebben we natuurlijk ook genoeg offline voorbereiding-materiaal ingeslagen. De gouden tip is zoals eigenlijk voor elke reis, is de Lonely planet Argentinië. Lonely planet boeken staan boordevol met ‘stuff to do’ per stad of omgeving, maar ook reisschema’s, restaurantjes, hostels en hotels en kaartjes van allerlei stadscentra en bezienswaardigheden. Eigenlijk een onmisbare reisgids voor als je op de bonnefooi op pad gaat in een gebied zonder mobiel internet.

Daarnaast heeft Renee in de rommelhoek van de Bever Zwerfsport outlet het Footprint Handbook South American 2011 (2012 editie) gekocht, deze is qua opzet vergelijkbaar met de Lonely planet, maar spreekt ons iets minder aan. De pagina’s zijn wat kleiner, maar het boek is verder wel veel dikker en zwaarder. Iets wat je eigenlijk juist niet zoekt in een reisgids. Met de inhoud is verder niets mis, wij twijfelen nog of we dit boek ook mee gaan nemen op reis. Het grootste voordeel t.o.v. onze Lonely planet is dat hier dus ook de andere landen in staan. Als we Chili, Bolivia en Peru ook een reisboek bij de hand willen hebben, moeten we deze of nog kopen, of dus deze reisgids meenemen. Die eigenlijk waarschijnlijk prima geschikt is. We duiken er nog even in!

Een andere tip voor een boekje dat handig is op reis is: Point it. Dit is een zeer klein boekje dat helemaal vol staat met foto’s en iconen van allerlei zaken. Zo hebben we hiermee in China in een dorpje achteraf ons eten besteld. Door letterlijk in het boekje koeienkont, kip en diverse groenten aan te wijzen. Na wat gesteggel over een schilderijtje van een Yak (in plaats van de koeienkont) en het zoeken van foto’s op onze camera voor diverse sausjes. Hebben we daarmee toch mooi onze dag gered. Yak is overigens best te eten, zo blijkt. 🙂 Zonder het point it boekje hadden we een ander restaurantje moeten zoeken, wat een beste uitdaging was daar! Ook bij medische noodgevallen is het eigenlijk een onmisbaar hulpmiddel om met de artsen te communiceren. En voor die paar euro (en paar gram sleepgewicht) zou ik hem persoonlijk echt niet thuislaten.