Bye Bye Buenos Aires

Dag 4 – 6

Ons vorige bericht eindigde met de melding dat we op zoek zouden gaan naar een echte Argentijnse steak. Omdat we een stukje ‘backlog’ hebben, maar niet te lange stukken tekst willen plaatsen, hadden we de dag waarop de blog geschreven is achterwege gelaten.
Dag 4 begon met oud brood, het blijkt dat ze op zondag geen vers brood hebben in het hostel. Het Argentijnse brood heeft als het vers is al een beetje een ‘oud stokbrood’ feel, maar laat het een dagje liggen en het is gewoon echt niet lekker meer naar onze mening. Gelukkig hadden we nog genoeg bloem, eieren en melk om pannenkoeken te bakken. Dus Stefan is (met laptop) in de keuken gaan staan en terwijl de koeken bakten heeft hij zijn mailbox even doorgewerkt. Daarna hebben we nog een tour voor dag 5 en een hostel in Ushuaia, onze volgende bestemming, geboekt.

Begin van de middag zijn we te voet vertrokken naar de wijk San Telmo, waar op zondag, op het middenplein, een antiekmarkt te vinden is. Plaza de Mayo, waar Evita haar wereldberoemde speech heeft gegeven ligt op deze route en daarom hebben we deze trekpleister bewust nog niet eerder bezocht. Na wat rondkijken op het plein met diverse regeringsgebouwen en in de cathedraal die van buiten op een theater lijkt, lopen we de richting van de markt op. Tot onze verbazing (het is nog zo’n 2 km) lopen we al direct in de eerste zijstraat van plaza de mayo tussen de marktkraampjes en zover als we kunnen kijken zien we een massa aan mensen die aan het snuffelen zijn tussen de rotzooi die deze straatverkopers aanbieden. Het lijkt wel wat op de vrijmarkt op 30 april in Nederland.

Ná de markt, zijn we op zoek gegaan naar een bus die ons tot Retiro station zou brengen. Dit station schijnt het bezoeken waard te zijn. De ijzeren balken die het immense dak ondersteunen zijn begin 1900 in Engeland in elkaar gelast en per schip naar Buenos Aires vervoerd. We stapten iets te laat uit en verdienden daarmee nog een extra wandeling terug naar het station, dat deze wandeling echt niet waard bleek te zijn. Ja de dakconstructie is inderdaad gigantisch, maar verre van mooi! Gelukkig hebben ze hier ook een metrolijn waarmee we bij ons hostel kunnen komen, want het is bijna 19.00 uur (middennacht in Nederland) en Stefan zou standby staan voor als er iets mis zou gaan met de geautomatiseerde BTW verhoging in de diverse systemen op kantoor.

Voor het werk was er weinig te doen, dus hebben we ons vermaakt met de immer volle mailbox en het schrijven van het vorige blogje. Stefan heeft ondertussen een aantal restaurantjes gechecked in diverse reisgidsen en op internet, want we zouden op zoek gaan naar een echte Argentijnse steak. Uit de selectie waren er twee overgebleven die ons beide aanspraken. Na een soort van ine-miene-mutte beslissing stappen we naar buiten om lopend (2km) naar het restaurant te gaan. Maar ongeveer op de helft ontdekken we dat we de verkeerde kant op zijn gelopen. Gelukkig is het andere restaurant dat we op het oog hadden precies de andere kant op, we besluiten dus niet om te keren. In deze gezellige ‘Parilla’ was de steak geweldig. En voor Stefan, die niet zo’n biefstuk eter is, was het helemaal een toffe verrassing dat ze een Napolitaña op de kaart hadden staan, wat in het Duits een ‘Schnitzel Hawaii’ zou heten, met gefrituurde aardappellen. Perfecto!

Tijdens ons late ontbijt (we waren pas heel laat terug van het restaurant), worden we aangesproken door iemand die (het eerste deel) gratis stadwandelingen met uitleg geeft. Omdat het betaalde deel precies begint als wij af moeten haken voor onze tour en hij daar geen bezwaar tegen maakt, besluiten we aan te haken. We hebben immers verder geen plannen voor de ochtend.

Zoals verwacht gaat de wandeling direct richting het nabij gelegen plaza de Mayo, waar we gisteren onszelf al rondgeleid hebben aan de hand van de Lonely Planet. Toch weten de tourgidsen (die hier uit diverse hostels samen blijken te komen) allemaal leuke nieuwe feitjes te vertellen. Bijvoorbeeld dat ná Evita nog één andere persoon een speech heeft gegeven vanaf het wereldberoemde balkon. Op zijn vraag of we wisten wie gokt Stefan ‘Diego Maradona’, omdat dat nou eenmaal een immens populaire Argentijn is. En het blijkt correct. De tourgids was wel iets minder blij toen Stefan daarna een van de andere touristen toelichtte dat Diego Maradona een dikke cokesnuivende voetballer was. Als die-hard Porteño was de tourguide daardoor zichtbaar beledigd. Na nog wat andere interessante feiten over Casa Rosario is het voor ons tijd om af te haken. We moeten op tijd terug zijn bij ons hostel voor de ‘Tigre tour’.

Tigre, een plaatsje ten noorden van Buenos Aires, is een grote een brede versie van Venetië, maar dan met een landelijke look. Alsof iedereen langs de rivier de Lek is gaan wonen, maar ze niet de moeite hebben gedaan om asfalt op de dijk te leggen. Hier kan dat dan ook niet, omdat in de rivierdelta de kustlijn bestaat uit allemaal kleine eilandjes. Alle vervoer tussen die honderden eilandjes in de rivierdelta gaat hier per boot. Onze tour, dachten wij, ook.

Het blijkt een absolute tourist-trap. Na een veel te laat vertrek (Argentine-time) blijkt halverwege onze één uur durende busreis 20 minuten pauze gehouden te worden bij een souvenirwinkel (stond in reisschema als een tour door een dorpje) en tijdens de busrit wordt maximaal 50% van de uitleg die in het Spaans wordt gegeven ook naar het Engels vertaald. Bij de 40 minuten (ipv de verwachtte 2 uur) boottrip wordt helemaal geen toelichting gegeven. En de twee rivieren die we zouden zien blijken de haven (rivier 1) en de haven uit rechtsaf (rivier 2) te zijn. Jammer dus, rap weer vergeten deze trip. Positief puntje: In de bus hebben we Alfreddo ontmoet, die allemaal leuke punten om te bezoeken in Brazilië heeft opgeschreven, in ruil voor onze tips over Nederland. We komen daar deze reis zeker niet, maar wellicht over 2 jaar.

Direct terug van de Tigre tour zijn we naar Palermo gegaan in een overvolle metro, in eerste instantie leek het er zelfs op dat Renee wel mee ging, maar Stefan niet, omdat hij er echt-echt-echt niet meer bij pastte. Maar gelukkig kwam er één deur verder iemand flink klem tussen de deur, waardoor de deuren opnieuw open gingen. Inmiddels zijn een aantal mensen doorgeschoven naar het midden van de wagon en Stefan past er nog precies bij.

Palermo is de laatste ‘voor toeristen geschikte wijk’ die we nog willen bezoeken. Helaas is het donker als we daar aankomen, maar al gauw blijkt dat deze wijk niet veel anders is dan de andere delen van de stad. In de omgeving van het kleine pleintje in Palermo Viejo vinden we een restaurantje (mederian 53′) dat er van buiten doodsaai uit ziet, maar van binnen een volledig opengewerkte split level met relaxte banken en stoelen blijkt te zijn. De vegetarische lasagna was bovendien erg lekker!

Terug in het hostel zijn we tot 01:00u bezig om de tassen in te pakken, want we moeten dag 6 vliegen naar Ushuaia. De volgende ochtend zijn we ruim voor de wekker wakker en na een rustig ontbijtje en een half uurtje rondhangen en internetten in het hostel proberen we een bus naar het vliegveld te vinden in de stromende regen. Na tot 3 keer toe geweigerd te zijn op wat volgens het hostel toch echt de juiste buslijn is, besluiten we een taxi te nemen, dat zijn ook de kosten niet (40 peso / 8 euro (tegen 4 peso voor de bus)) en we willen zeker niet te laat komen voor de vlucht.

We hadden flink wat problemen verwacht met inchecken van de vlucht, omdat we maximaal 15 kg per persoon mee mogen nemen en we hebben beide een backpack die ergens tussen de 15 en 17 kilo weegt. En de handbagage zou meetellen voor het maximum. We hebben dit opgelost door een domme kracht (Stefan) alleen en niet gehinderd door enige kennis van de Spaanse taal de bagage af te laten geven. Na handen en voetenwerk om onze stoelen in het vliegtuig naast elkaar te krijgen (origineel zaten we 10 rijen achter elkaar) had de dame achter de balie overduidelijk geen behoefte meer om Stefan uit te gaan leggen dat zijn koffers te zwaar waren. Win-win situatie voor beide partijen, denken we dan maar.

Na een korte wachttijd boarden we het onze boeing 737 van Aerolinas Argentinas en over 3,5 uur (+-18.00u) zijn we als het goed is in Ushuaia, de meest zuidelijke stad op aarde.